วันเสาร์ที่ 20 กรกฏาคม 2013 เราจัดงานวันเกิดให้ตัวเอง ที่จริงเราเกิดวันที่ 21 แต่วันอาทิตย์เราต้องไปกินข้าวเย็นที่บ้านใหม่ของมารีปีแอร์เราเลยต้องจัดงานในวันเสาร์แทน ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เชิญครอบครัวของกบแล้วก็พี่ชัยมากินอาหารกันแบบกันเอง เราทำอาหารทะเล นึ่งปูม้า ย่างปลา แล้วก็ กุ้งมังกรกบเนย พี่ชัยทำส้มตำกับตำมะม่วงให้ กินเสร็จก็ให้เด็กๆเบ่าเค้กแทนเรา เพราะโอฟี่ชอบเป่าเค้กมากๆ ชีมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลงวันเกิดแล้วได้เบ่าเค้ก คนเป็นแม่แค่ได้เห็นลูกยิ้มและมีความสุข แค่นั้นก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับเราแล้วล่ะ Continue reading

ไม่ได้เข้ามาเขียนบันทึกนานมากแล้ว คืนนี้นอนไม่หลับเลยเปิดเน็ทดูนั่นนู่นนี่แล้วก็นึกถึงไดอะรี่อันนี้ขึ้นมา กลับไปอ่านย้อนหลังเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมาแล้วสนุกดี คิดถึงวันเก่าๆตอนฟี่เล็กๆ กว่าจะเลี้ยงคนๆนึงให้โตมาได้ขนาดนี้มันไม่ง่ายเลย ตอนนี้ฟี่อายุสามขวบแล้ว ความแสบก็เพิ่มขึ้นทุกวัน ชียังเป็นเด็กที่พลังงานเหลือเฟือเหมือนเดิม ต่อไปนี้คิดว่าจะเข้ามาเขียนบันทึกบ่อยๆเหมือนเดิม เอาเก็บไว้ให้ฟี่อ่านตอนชีโต คงจะได้นั่งขำกันสองคนแม่ลูกแน่ๆ แค่นึกก็มีความสุขแล้วล่ะ ตอนนี้เราเรียนภาษาฝรั่งเศสระดับหนึ่งจบแล้ว เลยมีเวลาว่างมากขึ้น ได้ทำอะไรหลายอย่างที่ต้องทำและอยากทำ ครัวที่กำลังรีโนเวทอยู่ก็ใกล้จะเสร็จแล้ว เหลืออีกประมาณยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นเราก็จะมีครัวใหม่แบรนด์นิวไว้ใช้แล้ว เพราะชีวิตส่วนใหญ่ของแม่บ้านอย่างเราวันๆก็อยู่แต่ในครัวนั่นแหละ ขอให้ฮีทำครัวใหม่มาสามปี ปีนี้ฮียอมควักตังค์เนรมิตครัวใหม่ให้ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่ชิ้นใหญ่สุดๆเท่าที่เคยได้มาเลยล่ะ ของทุกอย่างที่นี่แพงมากๆ แพงจนเราเข้าใจว่าทำไมฮีถึงต้องใช้เวลาคิดนานถึงสามปีกว่าจะยอมจ่ายตังค์ให้ทำ ตอนแรกเราก็คิดเอาเองว่ามันจะแค่ไหนกันเชียว อย่างเก่งก็ห้าหกหมื่นเหรียญ แค่นี้ทำเป็นงกกับเรา ชิชิ แต่พอทำจริงๆ แค่ตู้เย็นตู้เดียวก็หมื่นหนึ่งพันเหรียญเข้าไปแล้ว แว๊กกกกกก ตู้เย็นไรฟระแพงฉิบ กุสร้างครัวได้ทั้งครัวที่ไทยเลยนะเนี่ย อ่างล้างจานกับก๊อกน้ำ เราไปเลือกเอง เอาแบบลดสุดๆช่วงโปรโมชั่นซัมเมอร์เซลล์ บอกพนักงานขายว่าเอาอันที่ถูกที่สุดแล้วยังราคาสองพันห้าร้อยเหรียญ คนประเทศนี้มันมีชึวิตอยู่กันได้ไงเนี่ยของแพงขนาดนี้ สรุปครัวใหม่ไฮโซนี้ฮีจ่ายไปประมาณแสนสอง หุหุ ขนหน้าแข้งไม่เหลือแล้วคร๊า มานั่งคิดแล้วก็เสียดาย รู้งี้ใช้ครัวเก่าก็ได้ฟระ แล้วเอาเงินไปซื้อบ้านที่ไทยเก็บไว้เป็นสมบัติดีกว่า ใกล้ถึงวันเกิดเราแล้ว ตอนแรกว่าจะไปสอยกระเป๋ามาซักใบแต่สงสารอิตาหมออ่ะ ครัวก็ยังไม่เสร็จ รายจ่ายยังมีมาเรื่อยๆทุกวัน แล้วต้นเดือนหน้าก็จะไปพักร้อนกันอีก คิดแล้วก็อย่าเพิ่งเอาเลย ของขวัญฮีก็ทำครัวให้แล้วอย่าไปเพิ่มภาระให้ฮีอีกเลย... Continue reading

เรานี่แย่จริงๆ ขี้เกียจเขียนไดอะรี่มานานมากแล้ว ตั้งแต่ก่อนกลับไทย ยันป่านนี้กลับมาแคนนาดาได้เดือนกว่าแล้ว ก็ยังไม่ได้เริ่มเขียนอะไรเลย แต่จะให้บันทึกย้อนหลังไปไกลขนาดนั้นก็คงไม่ไหว ขอเอาแต่เรื่องสำคัญและน่าจดจำล่ะกัน กลับไทยไป 6 อาทิตย์ พาแม่กับพี่สาวไปเที่ยวเกาะช้าง 3 คืน หลังจากนั้น ครอบครัวของเราคือ อิตาหมอ มัลดิฟส์ และเรา 3 คนพ่อแม่ลูกก็ตะลอนทัวร์ต่อไปที่เขาหลัก พักที่มาริออท โอ้ววววแม่เจ้า อะไรจะประทับใจโรงแรมนี้ขนาด บริการดีเยี่ยม มีทุกอย่างพร้อมสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็กแบบเราจริงๆ ชายหาดทอดยาว สะอาดและสวยมาก ห้องพัก อาหาร ทุกอย่างเริ่ด ปีหน้าจะกลับไปเที่ยวที่เขาหลักอีกแน่นอน ถึงเวลาต้องจากลาบ้านเกิดกลับมาเป็นกะเหรี่ยงที่แคนนาดาต่อ นั่งเครื่องขากลับอยากจะบ้าตาย โอฟี่ไม่เคยโยเยตอนเดินทางเลย แต่คราวนี้ she อาละวาดได้ตลอด ตั้งแต่เครื่องขึ้นยันเครื่องลง ไม่หลับไม่นอน ทั้งอุ้ม ทั้งโอ๋ ช่วยกันสองคนยังไม่ยอมหยุดร้อง จนผู้โดยเบาะหลังเรา เป็นผู้หญิงญี่ปุ่นวัยกลางคน สงสารเลยมาช่วยอุ้มโอฟี่ แล้วบอกให้เราไปนอนพักผ่อนบ้าง เพราะอิตาหมอชิงหลับไปนานแล้ว ต้องขอบคุณในน้ำใจของ she จริงๆ... Continue reading

สวัสดีไดอะรี่ที่รัก ขอโทษที่ขี้เกียจ ขอโทษที่หายไปนาน เรื่องราวมากมายในระยะสองเดือนที่หายไปที่เราไม่ได้บันทึกไว้ ตั้งแต่เรื่องสอบใบขับขี่ วันคริสต์มาส และอีกมากมาย เอาเป็นว่าทุกเรื่องราวยังอยู่ในความทรงจำของเรา แต่อาจมีลืมรายละเอียดบางอย่างไปบ้าง แต่รวมๆแล้วก็คือเป็นเรื่องความสุขซะส่วนใหญ่ มีอยู่เรื่องเดียวที่เรายังหงุดหงิดไม่หายจนถึงวันนี้ ก็เรื่องสอบใบขับขี่นั่นล่ะ แต่อย่าให้บ่นเป็นตัวอักษรเลยนะ เพราะคงต้องใช้พื้นที่ประมาณ 50 หน้ากระดาษ แง่มมมมมม สรุปว่าสอบไม่ผ่านก็แล้วกันนะ ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านของเรา เรากลับมาพักร้อน อันที่จริงต้องเรียกว่าพักหนาวมากกว่า เพราะเดือนมกราและกุมภาจะเป็นเดือนที่มีอากาศที่โหดร้ายที่สุดในแคนนาดา อากาศติดลบยี่สิบไปจนถึงสามสิบองศากันเลยทีเดียว อิตาหมอกลัวเรากับลูกรับไม่ได้เลยให้กลับมาเที่ยวบ้านในช่วงเวลานี้ทุกปี กลับมาก็เจอเรื่องไม่ดีเลย แม่ไม่สบาย เราเห็นอาการของแม่เหมือนกับยายตอนก่อนยายจะเสียด้วยโรคไต เราเลยรีบพาแม่ไปตรวจเลือดวันรุ่งขึ้นทันที แล้วผลเลือดก็ออกมาเป็นอย่างที่เราสงสัยจริงๆ แม่เป็นโรคไต ไตเหลือแค่ 20% เอง แต่ก็คิดในทางที่ดีว่ายังเหลือตั้งยี่สิบ แต่ยังไม่ต้องถึงขั้นฟอกไต แต่ต้องระวังเรื่องอาหารการกิน ไม่ให้กินโปรตีนเยอะ และต้องไม่กินเค็ม ส่วนโอฟี่ก็เป็นเด็กแข็งแรงมาก ชีมีอาการงงเวลาเล็กน้อย แต่ตอนนี้หายแล้ว ชีไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพเวลาอากาศเปลี่ยน ยังคงร่าเริง กินเก่ง นอนหลับดี โทรคุยกับอิตาหมอทาง skype ทุกวัน ฮีบ่นคิดถึงเราคิดถึงลูกบ่อยๆ ก็แน่ล่ะ... Continue reading

วันจันทร์หลังจากที่แด๊ดดี้กลับจากทำงาน พายุหิมะกำลังโหมกระหน่ำอยู่ด้านนอก อุณหภูมิลบสี่องศา แต่จะรู้สึกเหมือนลบสิบสี่องศา นี่คือพยากรณ์อากาศ ณ ขณะนั้นที่เรานั่งดูข่าวหลังอาหารค่ำกัน อยู่ดีๆ he ลุกขึ้นมาชวนออกไปเดินเล่นซะงั้น เง้อออออ กลางพายุหิมะเนี่ยนะ นี่แหละคุณซะมีบ้าพลังของเรา he เป็นแบบนี้แหละ He จัดแจงแต่งตัว (ไม่รอคำตอบกรูเล้ย) แล้วจับมัลดิฟส์ใส่ชุดกันหนาว เปลี่ยนล้อรถเข็นมาใส่สกี แล้วบอกให้เรารีบๆไปเปลี่ยนชุด แอร๊ยยยย สรุปกุต้องออกไปบ้าพลังด้วยชิมิคร๊า เตรียมพร้อมทุกอย่าง โอฟี่อยู่ในรถเข็นแล้วทำหน้างงๆ พออิตาหมอเปิดประตูบ้านเท่านั้นแหละ ทั้งลมทั้งหิมะรวมพลังกันเข้ามาในบ้าน ลมตีซะหูแทบขาด จมูกงี้ชาไปหมด โอฟี่คงทั้งหนาวทั้งงงเลยแหกปากตั้งแต่ยังไม่ทันได้ไปไหน แต่ก็ไม่มีอะไรจะมายับยั้งความตั้งใจ he ได้ ในที่สุดเราก็ต้องออกไปเดินตากอากาศกันรอบใหญ่ มัลดิฟส์ร้องไห้ตลอดทาง อิพ่อมันก็ไม่ได้สะทกสะท้าน จับลูกเล่นสกี เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา โอฟี่คงจะมึนและเหนื่อยจนหลับไป ส่วนเราก็เดินลุยหิมะที่หนาเกือบครึ่งแข้ง เหนื่อยค่อดๆ หายใจแทบไม่ทัน จากหนาวๆอยู่กลายเป็นร้อนจับใจ ต้องถอดเสื้อโค้ทเดิน คนที่เห็นต่างแปลกใจว่าอินี่บ้าหรือดีที่ไม่ใส่เสื้อโค้ทเดินกลางหิมะ สนุกจนหนำใจ he แล้วก็ได้เวลากลับบ้าน ถึงบ้านได้เรากับโอฟี่ดีใจค่อดๆ รีบก่อไฟหน้าเตาผิงเล่นกันกุ๊กกิ๊กแม่ลูก... Continue reading

วันพฤหัสเช้า พา Ophelia ไปหาหมอเด็ก ตรวจร่างกายอายุครบ 6 เดือน คุณหมอน่ารักมาก she รู้จักกับ he มานานแล้ว เลยคุยกันซะนานเลย โอฟี่สุขภาพแข็งแรงดี เพียงแต่ต้องส่งไปอัลตร้าซาวด์ดูหัวใจ เพราะ he ขอให้ทำ ตอนเราท้องได้ 4 เดือน แล้วทำอัลตร้าซาวด์ ผลออกมาว่าเห็นหินปูนล็กๆตรงลิ้นหัวใจมัลดิฟส์ แต่ตอนเกิดมาหมอบอกว่าหัวใจปกติดี พ่อ she ก็คอยตรวจฟังเสียงหัวใจว่าปกติดี แต่เพื่อความแน่ใจต้องซาวด์ดูอีกครั้ง แต่ยังไม่ได้ทำครั้งนี้ ต้องรอนัดแล้วไปอีกครั้งการแพทย์ที่นี่ยุ่งยากจัง ทุกอย่างต้องรอนัด ไม่เหมือนเมืองไทย เจ็บป่วยอะไรนิดหน่อยก็ไปหาหมอได้เลย ก็มันต่างกันตรงที่ ที่นี่ฟรี เมืองไทยเสียตังค์นี่เนอะ วันเสาร์ วันเกิดพ่อของ he ครบรอบ 79 ปี บ้านนี้อายุยืนกันมากอ่ะ 79 ยังแข็งแรงอยู่เลย เดินขึ้นเขายังเดินเร็วกว่าเราอีก ตอนแรก he จองโต๊ะไว้ว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดพ่อที่ร้านอาหารในเมือง แต่เราบอกว่าอากาศมันหนาวมาก... Continue reading

เมื่อวันจันทร์อากาศดีมาก ถึงจะหนาวแต่ก็มีแดด ทำให้อบอุ่นขึ้นเยอะ เรานัดกับมาดามนันออกไปนั่งเม้าท์กันที่ provigo เดินจากบ้านไปประมาณ 30 นาทีได้ แต่ด้วยความที่ไม่ได้เดินไปนานแล้ว เราเลยเดินหลง ปกติก็ไกลอยู่แล้ว ดันมาหลงซะอีก ทำให้เดินไกลขึ้นเยอะเลย ตอนแรกนัดนันว่าจะกินข้าวเที่ยงกันที่ร้านอาหารแห่งนึงในศูนย์การค้านั้น แต่เราเดินหลงเลยไปช้า อิตาหมอพักกลางวันพอดีเลยไปเจอเราที่นั่นด้วย พอเราไปถึงเราไม่เจอนัน เพราะนันไปรอเราอยู่ที่ร้านกาแฟที่ทุกครั้งเราไปนั่งกัน แต่เรามารอนันที่ด้านหน้าประตู พอเราเจออิตาหมอ he บอกว่าจะพาลูกไปตัดผมรอนันละกัน เลยไปรอนันกันที่ร้านตัดผม he จับ Ophelia นั่งตักเหมือนคราวที่แล้ว แต่คราวนี้รู้สึกมัลดิฟส์จะชอบการตัดผมเป็นพิเศษ เพราะ she นั่งยิ้มนั่งหัวเราะตลอดเวลา พอดีกับที่เราเหลือบไปเห็นนันเดินผ่านหน้าร้านพอดีเลยไปเรียกมา สรุปว่านันมาถึงตั้งนานแล้วแต่รออยู่ข้างในเลยไม่เห็นกัน พอตัดผมเสร็จ he ก็ต้องกลับไปทำงานต่อ เรากับนันเลยไปนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกัน พอเข้าไปถึง พนักงานพูดภาษาฝรั่งเศสกับเรา เราสองคนได้แต่งงๆ เพราะพนักงานก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ เลยเดินไปนั่งโต๊ะเอง แล้วพนักงานก็เอาเมนูอาหารมาให้ กร๊าสสสส เมนูเป็นภาษาฝรั่งเศสได้อีก เราขอเมนูภาษาอังกฤษ she ก็ได้แต่บอกว่า no no... Continue reading

วันศุกร์ที่ผ่านมา เนื่องจากขอวีซ่าเมกาไม่ทัน เลยต้องเปลี่ยนแผนจากไปเที่ยวนิวยอร์คเป็นโตรอนโตแทน ใช้เวลาขับรถไป 6 ชั่วโมง เท่ากับเดินทางไปนิวยอร์คเลย เราออกเดินทางกันตอนบ่ายหนึ่ง วันนั้นทั้งฝนทั้งหิม ตกกันให้วุ่นตลอดทาง แต่ดีที่ Ophelia ไม่งอแงเลย แถมยังอารมณ์ดีอีก นั่งยิ้มนั่งหัวเราะตลอดทาง ไปถึงโตรอนโตตอนทุ่มนิดๆ เราหิวมาก พอเช็คอินเข้าโรงแรมที่คอร์ดยาร์ดเสร็จ เรารีบชวน he ออกไปกินข้าวทันที เรานึกอยากกินส้มตำมาก เลยถามพนักงานโรงแรมว่าร้านอาหารไทยอร่อยๆใกล้ๆโรงแรมอยู่ไหน สรุปก็อยู่หน้าโรงแรมเอง แค่ข้ามถนนไปก็เจอแล้ว ชื่อร้าน Pi Tom’s ได้กินส้มตำจนหายอยากเลย อาหารถือว่ารสชาดอร่อยเลยทีเดียว เรายังบอกกับเจ้าของเลยว่า ถ้าร้านนี้ไปเปิดที่ Montreal มีหวังร้านอื่นได้เจ๊งแน่ๆ เพราะที่นี่อาหารไทยไมอร่อยอย่างแรง ตอนเรานั่งกิน เรายังพูดกับอิตาหมอเลยว่า พอโอฟี่เข้าโรงเรียนแล้ว เราจะเปิดร้านอาหารไทยแบบนี้ที่ในเมืองของเรา he รีบเห็นด้วยแล้วบอกว่า รับรองว่าเราต้องทำเงินได้เยอะมากๆแน่นอน ที่นี่ร้านอาหารไทยยังมีน้อยแล้วก็ไม่อร่อยด้วย ถ้าเราจ้างแม่ครัวฝีมือดีๆจากเมืองไทยแล้วก็ใช้ของดีๆทำ ราคาแพงกว่าที่อื่นหน่อยคนก็กิน เราเห็นร้านอื่นรสชาดป่วยๆ จานละนิดละหน่อยเยี่ยงอาหารชาววัง แถมราคาก็แพง คนยังกินกันเต็มทุกวันต้องจองโต๊ะ ขนาดจองแล้วยังต้องไปยืนรอจนแถวยาวออกมานอกถนนเลย... Continue reading

อากาศติดลบมาหลายวันแล้ว แถมลมแรงและฝนปนหิมะตกอีก ทำให้วันหยุดดูเงียบเหงา ไม่ค่อยมีคนออกมาเดินเล่นหรือทำกิจกรรม ออกกำลังกายกันกลางแจ้งแล้ว เมืองเลยดูเงียบๆจากที่ปกติก็เงียบอยู่แล้ว วันพฤหัสที่แล้ว he มีสัมนากับบริษัทผลิตยาในตัวเมือง Montreal ตอนเย็น ทางบริษัทให้ห้องพักที่โรงแรม W hotel หนึ่งคืน ปกติ he ไม่ก็ไม่เคยค้างที่โรงแรมที่เค้าเสนอให้หรอก แต่คราวนี้เราบอกว่าค้างที่โรงแรมกันเหอะ เปลี่ยนบรรยากาศแล้วก็จะได้เดินเล่นในเมืองตอนกลางคืนได้ด้วย เราเอามัลดิฟส์ไปฝากไว้ที่บ้านปู่ย่า ให้ค้างที่นั่น เราจะได้ไปท่องราตรีในเมืองกันได้ หลังจากที่ he สัมนาเสร็จ เราไป dinner กันที่ pub & restaurant แห่งนึงในเมืองนั่นแหละ แล้วก็นัดแม๊คกับเอลีนมาด้วย ร้านก็บรรยากาศสบายๆ เป็นอาหารฝรั่งเศส อร่อยทุกอย่างเลยง่ะ แล้วร้านนี้ก็เปิดถึงตีสามด้วย เราก็เลยนั่งไปคุยไปแบบชิวๆ เพราะวันรุ่งขึ้น he ไม่รับนัดคนไข้ ก็เลยอยู่ดึกได้ กินเสร็จก็เดินกลับโรงแรมกัน เดินกันท่ามกลางอากาศติดลบ 5 องศาหนาวค่อดๆ แต่ก็มีความสุขดี กินอิ่มแล้วก็เดินออกกำลังย่อยอาหาร เดินไปถ่ายรูปไป... Continue reading

อากาศหนาวลงทุกวันๆ ใบไม้ที่เคยมีสีสันสวยงาม ตอนนี้ก็ล่วงจนหมดต้นแล้ว บรรยากาศรอบข้างดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ พระอาทิตย์ก็ตกเร็วด้วย สี่โมงเย็นก็มืดแล้ว ไม่ชอบเลยเวลาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวตอนมืดๆ กว่าอิตาหมอจะกลับแต่ละวันก็หกโมงทุ่มนึง ทั้งเบื่อทั้งเซ็งจะแย่อยุ่แล้วเนี่ย โอฟี่ช่วงนี้ติดรายการเด็ก Teletubbies ชียึดโน็ตบุ๊คเราทั้งวัน ตื่นมาก็ร้องจะดูแต่เทเลทับบี้ แล้วต้องเป็นภาคภาษาฝรั่งเศสด้วยนะ ภาษาอื่นก็ไม่ยอม ไอ้เราก็เห็นว่าดูวนไปวนมาอยู่ทั้งวันทุกวันก็กลัว she จะเบื่อ เลยลองเปลี่ยนให้ดูเรื่องอื่นมั่ง she ก็ไม่ชอบ ดูได้แป๊บๆก็ร้องไห้ให้เปลี่ยนไปดูเทเลทับบี้เหมือนเดิม ดูไปก็คุยกับตัวการ์ตูนไป ตื่นเต้นตามเนื้อเรื่องก็มี นั่งยิ้มให้ตัวการ์ตูนก็บ่อย ใครว่าเด็กทารกไม่รู้เรื่อง ดูเอาละกัน รู้เรื่องมากกว่าเราซะอีก she รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร เด็กๆนี่เรียนรู้ไวจริงๆ  ชีวิตช่วงนี้ไม่มีอะไรพิเศษ อยู่บ้านทำกับข้าว หานู่นหานี่กิน แต่จะว่าไปเราก็กินข้าวนอกบ้านกันบ่อยเหมือนกันนะ วันเสาร์อาทิตย์เป็นวันที่เราไม่ทำอาหาร ก็ไปกินกันข้างนอกอยู่แล้ว ส่วนวันธรรมดาก็มีออกไปกินอาทิตย์ละวันบ้าง สองวันบ้าง บ้างก็มื้อกลางวัน บ้างก็มื้อเย็น แล้วแต่ตารางงานของ he เค้า แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนไม่ได้ออกไปไหนอยู่ดี ไม่รู้ทำไม Continue reading

วันนี้พามัลดิฟส์ไปฉีดวัคซีนครั้งที่ 3 หลังจากแรกคลอด she ตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า ปกติ she จะตื่นตอนเจ็ดโมงครึ่ง หรือแปดโมง แต่ she ก็หลับอีกครั้งตอนแปดโมง ตื่นอีกที 8:45 แด๊ดดี้พา she ไปอาบน้ำ แล้วก็ลงมานั่งเล่นที่ high chair อยู่ข้างล่างกับ he เราแต่งตัวเสร็จ ลงมากินอาหารเช้า ก่อนออกจากบ้าน he เอาหูฟังมาตรวจฟังเสียงเต้นหัวใจโอฟี่ แล้วบอกว่าปกติ แข็งแรงดี อากาศวันนี้ดีจัง ถึงจะ 3 องศา น้ำในสระว่ายน้ำหลังบ้านเริ่มจับตัวเป็นแผ่นน้ำแข็งบางๆแล้ว แต่ก็ยังมีแดดจัดช่วยให้อุ่นขึ้นมานิดนึง ไปถึงศูนย์ฉีดวัคซีน พยาบาลก็พา Ophelia เข้าห้องไปเตรียมให้วัคซีน he ถอดเสื้อลูกรอ แล้วจับนอนบนเตียงคนไข้ she ทำหน้าอยากรู้อยากเห็นไปซะทุกอย่าง หัวหมุนไปมา ตามองนู่นนี่ตลอดเวลา คงกำลังงงว่าที่นี่ที่ไหน แล้วพยาบาลคนนี้เป็นใคร... Continue reading

วันนี้เราให้ Ophelia เล่น jolly jumper ที่อิตาหมอซื้อมาให้ she เล่น ที่จริงก็ยังไม่ถึงเวลาที่ she จะเล่นได้หรอก เพราะเค้าไว้สำหรับเด็กที่กำลังจะหัดเดิน แต่ she ยังไม่คลานเลย แต่ก็นะ ซื้อมาแล้วนี่เนอะ เราดูแล้วก็น่าจะสนุกดี เลยลองให้ she เล่นดูซะหน่อย พอจับ she สวม jolly jumper เท่านั้นแหละ she ทำท่าสนุกสนาน หมุนไปหมุนมา เพราะยังกระโดดไม่เป็น ก็ดีเหมือนกัน เป็นการฝึกกำลังขาและเท้า เพราะต้องใช้กำลังขาในการหมุนตัวกลับด้านหน้าด้านหลัง เดือนหน้า she ก็จะหกเดือนแล้ว he เลยนัดหมอเด็กไว้ตรวจร่างกายลูก ได้นัดวันที่ 2 ธันวาคม แล้ววันพฤหัสบดีนี้ she ก็จะไปฉีดวัคซีนครั้งที่สาม แล้วก็จะฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดด้วย Continue reading

จะ halloween อีกรอบแล้ว เรายังไม่ได้อัพเดทเรื่องของ Halloween ครั้งแรกของ Ophelia เลย วันนี้ she อารมณ์ดี เข้านอนง่ายและเร็ว เลยมีเวลามานั่งบันทึกเรื่องนี้ก็ตอนนี้ล่ะ เริ่มจากวัน Halloween เลยละกัน Halloween ปีนี้ตรงกับวันอาทิตย์ 31 ตุลาคม แต่อิตาหมอมีงานปาร์ตี้ฮาโลวีนกับเพื่อนๆชมรมนักขี่จักรยานในคืนวันเสาร์ he แต่งเป็นโจรสลัด เราก็เลยต้องแต่งเป็นมาดามของโจรสลัด ส่วนมัลดิฟส์ก็แต่งเป็นกระต่ายน้อยชมพูซึ่งไม่ได้เข้ากับพ่อแม่เล้ย แต่ she แต่งออกมาแล้ว มีแต่คนบอกว่าไม่เหมือนกระต่ายแต่เหมือนหมูน้อยมากกว่า กร๊ากกกก เออเนอะ ก็ออกจะกลมซะขนาดนั้นอ่ะ งานปาร์ตี้นี้จัดที่บ้านเพื่อน he ที่อยู่นอกเมือง ต้องขับรถออกไปประมาณชั่วโมงครึ่ง วันนั้นฝนตกพรำๆทั้งวันยันหัวค่ำ ตอนเราไปถึงงานฝนก็ยังตกอยู่ อากาศหนาวแต่ก็ไม่ได้หนาวมากกว่าวันอื่นๆ พอเราเข้างานไปได้ซักพักเดียว อิตาหมอออกมาหยิบไวน์ที่รถ พอเข้ากลับมาในงาน he บอกว่าข้างนอกหิมะตกแล้ว เราก็เลยเดินออกไปดูด้วยความตื่นเต้น ก็แหมมมม ไม่ได้เห็นหิมะตกมาตั้งนานแล้วอ่ะ หลายปีแล้วก็อยากเห็นมั่งอะไรมั่งเป็นธรรมดา แล้วก็จริงอย่างที่ he... Continue reading

ไม่ไหวจะเคลียร์กับ Ophelia อย่างแรงคร๊า ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ she อาการหนัก ต้องการ eyes contact ตลอดเวลา ห่างกันไม่ได้เล้ย ตอนนี้ she พัฒนาแล้ว เมื่อก่อนร้องให้อุ้มตลอด แต่ตอนนี้อุ้มอย่างเดียวไม่ยอมแล้ว ต้องทำกิจกรรมกับ she ด้วย ไม่ว่าจะร้องเพลงให้ฟัง หรือเล่นเหวี่ยงไปมา พาเดินรอบบ้าน ดูโน่นนี่ ขืนอุ้มอยู่เฉยๆเป็นกรี๊ดบ้านแตก she ดูดพลังงานเราไปหมดเลยวันๆ แล้วก็ไม่ยอมนอนง่ายๆด้วย ห่วงแต่จะเล่น อยากจะบ้าตาย อาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายอยากจะบันทึกไว้ เรามีเพื่อนคนไทยที่ย้ายมาอยู่ที่ Boucherville คนนึง he เพิ่งมาจากนครสวรรค์ เรารู้จักกันทางเน็ท ที่เว็ปไซท์ของคนไทยที่ย้ายถิ่นฐานมาอาศัยอยู่ในแคนนาดา He ชื่อนัน บ้านอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเราเท่าไหร่ ใช้เวลาเดินไปมาหากันก็ประมาณ 20-30 นาทีเห็นจะได้ he แต่งงานกับคนแคนนาดาแบบเพศเดียวกัน นันเป็นคนน่ารัก นิสัยดี ไม่เหมือนเก้งกวางคนอื่นที่จิบปากจิบคอสะบัดสะบิ้ง นันวางตัวดีมาก สามีนันเป็นวิศวะกร... Continue reading

เสาร์อาทิตย์นี้ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่เพราะไม่ต้องไปปีนเขา เนื่องจากเมื่อวันศุกร์ฝนตกทั้งวันตั้งแต่เช้ามืดยันกลางดึก he เลยบอกว่าวันหยุดนี้ไม่ไปเดินที่ภูเขาแล้ว เพราะพื้นแฉะ แต่ไปฟิตเนสแทนล่ะกัน.....แอร๊ยยยยยย นึกว่าจะสบายไม่ต้องไปเดินให้เมื่อยแล้วเชียวนะ ดันต้องไปออกกำลังที่ฟิตเนสอีกจนได้ เฮ้ออออ สวยเซ็ง ได้ชุดสำหรับฮาโลวีนมาให้ Ophelia แปลงร่างเป็นกระต่ายน้อยสีชมพู ขอย้อนหลังไปเมื่อวันศุกร์ที่ฝนตกหนักหน่อยละกันนะ วันนั้นเป็นวันที่เรามีนัดสอบข้อเขียนใบขับขี่ อิตาหมอตรวจคนไข้คนสุดท้ายเสร็จตอนสิบเอ็ดโมง แล้วก็นั่งทำงานเอกสารต่ออีกครึ่งชั่วโมง he โทรมาบอกว่าจะถึงบ้านในอีกครึ่งชั่วโมงให้แต่งตัวรอไว้ เพราะไปถึงบ้านก็ต้องออกกันเลยเด๋วจะไม่ทัน เพราะต้องใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง เราก็โหวววว ไมไกลจังง่ะ he บอกว่ามันเป็นที่สอบใบขับขี่สำหรับชาวต่างชาติที่มาอาศัยอยู่ที่นี่โดยเฉพาะ เรามีนัดสอบตอนบ่ายหนึ่งสิบนาที ไปถึงตอนบ่ายโมงพอดี เจ้าหน้าที่บอกให้นั่งรอเรียกคิว คนเยอะมาก มีสารพัดเชื้อชาติ ยกเว้นหน้าเอเชียหัวดำอย่างเรา ดันเป็นแกะดำอยู่คนเดียวในวันนั้น นั่งรอสักพัก เจ้าหน้าที่ก็มาเรียกคนที่มีนัดตอนบ่ายโมงสิบนาทีไปรับบัตรคิวรอเรียกทำประวัติและบัตรประจำวันเข้าสอบ เราได้คิวที่ L 79 นั่งรอต่ออีกชั่วโมงนิดๆก็ถึงคิวเรา เราต้องไปที่ช่องเบอร์ 7 พอเดินไปถึง เห็นการแต่งตัวและหน้าตาท่าทางของเจ้าหน้าที่คนนี้ก็รู้ทันทีว่า she เป็นเก้งกวาง พอ she เห็นเรา she ก็เริ่มจิบปากจิบคอ ใช้สำเนียงอังกฤษแบบจิกๆเรา... Continue reading

ว่าจะบันทึกเรื่องราวสำคัญของลูกสาวบ้าพลังตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ก็เพิ่งจะมีเรี่ยวแรงในการพิมพ์ก็คืนนี้นี่ล่ะ ที่จริงก็หมดแรงจะพิมพ์แล้วแต่ก็ต้องรีบทำ ก่อนที่จะลืมซะหมด เริ่มจากรูปแอ๊ปเปิ้ลครัมเบิ้ลกับทิรามิสุที่เราทำคราวที่แล้ว ถ่ายรุปไว้นานแล้วแต่เพิ่งจะเอาลงคอมวันนี้เอง เมื่อคืนวันศุกร์ที่แล้ว 8 ตุลาคม 2010 เราเล่นกับ Ophelia อยู่ เราจับ she นอนคว่ำเพื่อจะให้ she หัดคลาน แต่ she ก็ยังคลานไม่ได้หรอก เพราะยังไม่แข็งแรงพอ นี่แค่ 4 เดือนเอง แต่เราก็เห็น she พยายามตะเกียกตะกายที่จะยันตัวขึ้นจากพื้น ตอนนี้ she ทำได้ดีกว่าแต่ก่อนมาก คือยันช่วงศีรษะถึงไหล่สูงจากพื้นได้นานและสูงขึ้น แล้วอยู่ดีๆ she ก็พลิกตัวเองจากคว่ำเป็นนอนหงายได้เอง เราเห็นแล้วดีใจมาก รีบตะโกนเรียกอิตาหมอมาดูลูก พอ she นอนหงายได้สำเร็จ she ก็นอนแผ่หลามองดูโมบายอย่างงงๆ คงกำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ยังนอนคว่ำอยู่เลย ตอนนี้มาเห็นโมบายได้ไง เอิ๊กๆ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่มัลดิฟส์พลิกตัวเองได้ เราดีใจมากที่ได้เห็นพัฒนาการของลูกอีกขั้นนึง วันหยุดที่ผ่านมาเป็นวันหยุดยาวของแคนนาดา ตั้งแต่วันเสาร์ถึงวันจันทร์เพราะวันอาทิตย์เป็นวันขอบคุณพระเจ้า... Continue reading

เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่ Ophelia นอนในห้องของ she อิตาหมอจับ she ไปนอนตอน she หลับไปแล้ว แต่เราก็ยังเป็นห่วง นอนไม่หลับทั้งคืน คอยเดินเข้าไปดูว่า she เป็นยังไง ร้อนไปมั้ย หนาวไปรึป่าว เพราะเราเปิดฮีทเตอร์ไว้ที่ 25 องศา แต่ก้อเปิดหน้าต่างให้ลมเย็นพัดเข้ามาในห้องให้ด้วย เพราะ she ไม่ชอบอากาศร้อน แต่ถ้าไม่เปิดฮีทเตอร์ให้ห้องก็จะเย็นเกินไปแม้จะไม่เปิดหน้าต่างก็ตาม ปกติเวลามัลดิฟส์นอนกลางวัน ถ้าเราปล่อย she ให้หลับคาโซฟา she จะนอนหลับไม่สนิท เพราะ she จะรู้ว่านั่นไม่ใช่เตียงของ she จะขยับตัวไปมาเอาหน้าไถกับโซฟา ปากก็ร้องงุงิงึมงำ ทั้งทีตายังหลับอยู่ แต่ถ้าให้ she นอนบนเตียงของ she จะหลับสนิทและหลับนานกว่า แต่คืนนั้นที่ she นอนในเตียงใหม่ในห้องของ she ก็เห็นหลับสนิทดีทั้งคืน เรายังคิดอยู่ว่าคงไม่มีปัญหาอะไร แต่พอหกโมงเช้า เราหลับอยู่... Continue reading

กลับมาแล้ว วันหยุดที่ผ่านมาอิตาหมอพาไปเที่ยวที่ Chalevoix (ออกเสียงว่า ชาเลอฟัว) ห่างจากเมืองที่เราอยู่สี่ชั่วโมง เราออกเดินทางกันแต่เช้า แต่ก็ไปแบบไม่เร่งรีบ แวะจอดไปเรื่อย เข้าห้องน้ำตามที่พักกลางทางมั่ง ซื้อขนมกินมั่งเรื่อยเปื่อย แต่วันนี้ดีจังที่มัลดิฟส์ไม่ร้องงอแง she ดูมีความสุขที่ได้ออกมานั่งรถเที่ยว ยิ้มนอยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ไม่ร้องกินนมด้วย วุ่นวายอยุ่กับมือและนิ้วน้อยของ she ตลอดทาง ตลอดสองฝั่งข้างทางที่เราเห็น เป็นอะไรที่สวยงามมาก ภูเขา ต้นไม้ เต็มไปด้วยสีสัน เหมือนมีคนเอาสีไประบายไว้ มองแล้วเพลินดี พอใกล้ถึงที่พัก เราแวะกินอาหารกลางวันในเมืองเล็กๆของที่นั่น เป็นร้านอาหารที่ผลิตเบียร์เอง กินเสร็จก็ชวนกันไปเดินเล่นตามร้านค้าแล้วก็แกลลอรี่ภาพวาดที่ he ชอบนักชอบหนา แหมๆ พ่อคนอารมณ์ศิลป์ ชวนเราดูรูปนู้นรูปนี้ ถามเราว่าสวยมั้ย เราตอบตามตรงว่า ไม่รู้หรอกว่ามันสวยยังไง เพราะทุกรูปมันเหมือนกันหมดสำหรับเรา ก็คงเหมือนกับให้ผู้ชายไปเดินดูเครื่องสำอางค์กับเรานั่นแหละ he ก็ไม่รู้หรอกว่าแต่ละยี่ห้อ หรือครีมแต่ละกระปุกมันต่างกันตรงไหน เดินทางต่อไปยังที่พัก ตอนแรกเราจะพักทีโรงแรมที่เป็นเหมือนปราสาทเก่า แต่ห้องเต็มหมด เพราะโรงแรมนั้นมีคาซิโนด้วย แล้วช่วงนี้ก็เป็นช่วงท่องเที่ยวซะด้วย ห้องเลยไม่ว่าง เราเลยต้องมาพักอีกที่หนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน... Continue reading